Η υπέρταση είναι μια εξαιρετικά συχνή ασθένεια που, ως συλλογικός ορισμός, περιλαμβάνει διάφορες μορφές αρτηριακής υπέρτασης. Η υπέρταση αναπτύσσεται στο πλαίσιο μιας στένωσης του αυλού των τοιχωμάτων των μικρών αγγείων και αρτηριών, ως αποτέλεσμα της οποίας διακόπτεται η κανονική κίνηση της ροής του αίματος και το αίμα που συσσωρεύεται στα στενά σημεία αρχίζει να ασκεί πίεση στα τοιχώματα του τα αγγεία και τις αρτηρίες.
Τι είναι η υψηλή αρτηριακή πίεση;
Η υψηλή αρτηριακή πίεση μπορεί να είναι σύμπτωμα αλλά και ανεξάρτητη ασθένεια. Εάν ένα άτομο διαγνωστεί με χρόνιες παθήσεις των νεφρών, του καρδιαγγειακού συστήματος, του θυρεοειδούς και των επινεφριδίων, η υπέρταση είναι σχεδόν αναπόφευκτη ως μία από τις εκδηλώσεις αυτών των ασθενειών. Η αύξηση της πίεσης μπορεί επίσης να είναι μια προσαρμοστική, προσαρμοστική απόκριση οργάνων και συστημάτων σε αλλαγές, τόσο σε εξωτερικούς - υπερβολική σωματική δραστηριότητα όσο και σε εσωτερικούς - ψυχοσυναισθηματικούς παράγοντες, στρες. Σχεδόν όλοι οι τύποι υψηλής αρτηριακής πίεσης, εάν διαγνωστούν έγκαιρα, μπορούν να ελεγχθούν τόσο με τη βοήθεια φαρμακευτικής θεραπείας όσο και με τη βοήθεια άλλων, μη φαρμακευτικών μεθόδων.
Η φυσιολογική αρτηριακή πίεση για ένα σχετικά υγιές άτομο είναι μεταξύ 100/60 και 140/90 mmHg. Όταν τα ρυθμιστικά συστήματα σταματήσουν να λειτουργούν σωστά, μπορεί να εμφανιστεί υψηλή αρτηριακή πίεση ή υπόταση.
Οι στατιστικές δείχνουν ότι σχεδόν το 30% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από το ένα ή το άλλο στάδιο της υπέρτασης, και ωστόσο μέχρι πρόσφατα σχεδόν τίποτα δεν ήταν γνωστό για μια ασθένεια όπως η υπέρταση. Μόνο ο Homo sapiens χαρακτηρίζεται από δυσλειτουργίες του καρδιαγγειακού συστήματος· κανένας εκπρόσωπος του ζωικού κόσμου δεν είναι ευαίσθητος σε αυτό. Μέχρι τον 19ο και τον 20ο αιώνα, λίγα ήταν γνωστά για την υψηλή αρτηριακή πίεση. μια από τις πρώτες περιπτώσεις εμφράγματος του μυοκαρδίου επιβεβαιώθηκε αξιόπιστα από γιατρούς μόνο στη δεκαετία του '30 του περασμένου αιώνα σε μια από τις ευρωπαϊκές χώρες. Κατά την ίδια περίοδο, δεν υπήρξε ούτε μία κλινικά επιβεβαιωμένη περίπτωση καρδιαγγειακών παθολογιών σε χώρες της Αφρικής και της Ασίας. Μόνο με την ανάπτυξη της αστικοποίησης και τη διείσδυση της σύγχρονης τεχνολογίας σε αυτές τις χώρες, οι πληθυσμοί της Ασίας και της Αφρικής έγιναν επίσης ευαίσθητοι στην υπέρταση, η οποία έφτασε στο αποκορύφωμά της τη δεκαετία του 1970.
Από τα τέλη του περασμένου αιώνα, η υπέρταση χωρίζεται σε πρωτοπαθή και δευτεροπαθή υπέρταση.
- Η πρωτοπαθής (ουσιώδης) υπέρταση είναι μια ανεξάρτητη νοσολογική μονάδα, μια ανεξάρτητη ασθένεια που δεν προκαλείται από δυσλειτουργίες οργάνων και συστημάτων. Για παράδειγμα, η αρτηριακή πίεση αυξάνεται για άλλους λόγους εκτός από νεφρική νόσο. Η υπέρταση που διαγιγνώσκεται ως πρωτοπαθής (EG - ιδιοπαθής υπέρταση ή GB - ιδιοπαθής υπέρταση) χαρακτηρίζεται από ένα επίμονο κλινικό σημείο - αυξημένη πίεση, τόσο συστολική όσο και διαστολική. Σχεδόν το 90% όλων των ασθενών με επίμονα αυξημένη αρτηριακή πίεση πάσχουν από πρωτοπαθή υπέρταση.
- Η συμπτωματική υπέρταση, που ονομάζεται επίσης δευτερογενής, είναι υπέρταση που προκαλείται από μια υποκείμενη νόσο, για παράδειγμα, μια φλεγμονώδη διαδικασία στο νεφρικό σύστημα - σπειραματονεφρίτιδα, πολυκυστική νεφρική νόσο ή ασθένεια της υπόφυσης ή του παγκρέατος. Επιπλέον, η δευτερογενής υπέρταση αναπτύσσεται στο πλαίσιο παθολογικών αλλαγών στο αγγειακό σύστημα - αθηροσκλήρωση - και μπορεί να προκαλέσει συμπτωματική υπέρταση και νευρωτικές ασθένειες. Η δευτερογενής υπέρταση είναι επίσης αρκετά συχνή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και με γυναικολογικές παθήσεις - κύστεις και νεοπλάσματα.
Ανάλογα με το επίπεδο αύξησης της αρτηριακής πίεσης, η υπέρταση ταξινομείται επίσης σε βαθμούς.
- Όταν η αρτηριακή πίεση είναι μεταξύ 140/90 και 159/99 mmHg, η υπέρταση διαγιγνώσκεται ως ασθένεια σταδίου Ι. Σε αυτή την περίπτωση, η πίεση μπορεί να επανέλθει στο φυσιολογικό, αλλά περιοδικά "πηδά" στα καθορισμένα όρια.
- Εάν η αρτηριακή πίεση μετρηθεί στην περιοχή από 160/100 έως 179/109 mmHg, η υπέρταση θεωρείται ασθένεια σταδίου ΙΙ. Πρακτικά δεν υπάρχει ύφεση, αλλά η πίεση μπορεί να ελεγχθεί με τη βοήθεια φαρμάκων.
- Η αρτηριακή πίεση που παραμένει σταθερά στο εύρος 180/110 και υψηλότερη θεωρείται κλινικό σύμπτωμα της υπέρτασης σταδίου ΙΙΙ. Σε αυτό το στάδιο η αρτηριακή πίεση πρακτικά δεν πέφτει σε φυσιολογικές τιμές και όταν πέφτει συνοδεύεται από καρδιακή αδυναμία μέχρι καρδιακή ανεπάρκεια.
Η υπέρταση δεν έχει μόνο στάδια ανάπτυξης της νόσου, αλλά χωρίζεται και σε διάφορες κλινικές μορφές. Η υπεραδρενεργική υπέρταση είναι στην πραγματικότητα το αρχικό στάδιο της ανάπτυξης της νόσου, αλλά μπορεί να διαρκέσει για πολλά χρόνια. Αυτή η μορφή υπέρτασης εκδηλώνεται με φλεβοκομβική ταχυκαρδία, ασταθή αρτηριακή πίεση με κυμαινόμενες συστολικές τιμές, αυξημένη εφίδρωση, υπεραιμία του δέρματος, σφύζοντες πονοκεφάλους και άγχος. Συχνά το πρόσωπο και τα άκρα πρήζονται, τα δάχτυλα μουδιάζουν και η ούρηση είναι εξασθενημένη. Υπάρχει επίσης μια πιο σοβαρή μορφή - κακοήθης υπέρταση, η οποία εξελίσσεται γρήγορα. Η αρτηριακή πίεση μπορεί να αυξηθεί τόσο πολύ ώστε να υπάρχει κίνδυνος εγκεφαλοπάθειας, απώλειας όρασης, πνευμονικού οιδήματος και επίσης κίνδυνος νεφρικής ανεπάρκειας. Ευτυχώς, αυτή η μορφή πρακτικά δεν εμφανίζεται πλέον σήμερα, καθώς η υπέρταση συνήθως διαγιγνώσκεται πολύ νωρίτερα και η ανάπτυξή της μπορεί να σταματήσει με τη βοήθεια πολύπλοκων θεραπευτικών μέτρων.
Δείκτες πίεσης
Η αρτηριακή πίεση είναι ένας από τους σημαντικότερους δείκτες της ανθρώπινης υγείας και δείκτης της φυσιολογικής λειτουργίας του καρδιαγγειακού συστήματος. Η πίεση έχει δύο παραμέτρους - συστολική και διαστολική. Ο κορυφαίος αριθμός είναι η συστολή, ένας δείκτης της αρτηριακής πίεσης κατά τη φάση συστολής του καρδιακού μυός, όταν το αίμα εισέρχεται στις αρτηρίες. Ο χαμηλότερος αριθμός είναι ο δείκτης της αρτηριακής πίεσης κατά τη φάση χαλάρωσης του καρδιακού μυός. Πιστεύεται ότι η υπέρταση ξεκινά όταν οι μετρήσεις υπερβαίνουν τον κανόνα των 140/90 mmHg. Φυσικά, πρόκειται για όριο υπό όρους, αφού υπάρχουν καταστάσεις στις οποίες υπάρχει κίνδυνος καρδιακής προσβολής ακόμη και σε τιμές 115/75 mmHg. Ωστόσο, η επισημοποίηση και η παρουσίαση του πλήρους φάσματος των καταστάσεων της αρτηριακής πίεσης βοηθά τους γιατρούς να εντοπίσουν έγκαιρα τις αποκλίσεις και να ξεκινήσουν τη συμπτωματική και επακόλουθη τυπική θεραπεία.
Κωδικός ICD-10
I10 Βασική [πρωτοπαθής] υπέρταση.
Τι προκαλεί την υψηλή αρτηριακή πίεση;
Η υψηλή αρτηριακή πίεση θεωρείται πολυαιτιολογική και πολυπαραγοντική νόσος, τα πραγματικά αίτια της οποίας δεν είναι πλήρως κατανοητά. Οι παράγοντες που προκαλούν δευτεροπαθή υπέρταση είναι πιο συγκεκριμένοι γιατί η αιτία βρίσκεται στην υποκείμενη νόσο. Η τελική διάγνωση της ιδιοπαθούς υπέρτασης γίνεται μετά από ολοκληρωμένη εξέταση στην οποία αποκλείεται η παρουσία αιτιολογικών ασθενειών. Από ιατρικής άποψης, η πρωτοπαθής υπέρταση είναι μια γενετικά προκαλούμενη ανισορροπία των ρυθμιστικών μηχανισμών στο σώμα (ανισορροπία του πιεστικού και καταθλιπτικού συστήματος αρτηριακής πίεσης).
Μεταξύ των λόγων που οι γιατροί έχουν περιγράψει και μελετήσει προσεκτικά περιλαμβάνουν τα ακόλουθα:
- Νεφρικές παθήσεις – νεφρίτιδα και πιο συχνά σπειραματονεφρίτιδα. Παράγοντας που προκαλεί δευτεροπαθή υπέρταση.
- Στένωση (στένωση) των νεφρικών αρτηριών.
- Συγγενής παθολογία κατά την οποία η νεφρική αρτηρία είναι απόφραξη (συναρθρισμός).
- Νεοπλάσματα των επινεφριδίων - φαιοχρωμοκυττάρωση (μειωμένη παραγωγή νορεπινεφρίνης και αδρεναλίνης).
- Η αυξημένη παραγωγή αλδοστερόνης είναι ο υπεραλδοστερονισμός, ο οποίος εμφανίζεται κατά τη διάρκεια μιας διαδικασίας όγκου στα επινεφρίδια.
- Δυσλειτουργία του θυρεοειδούς.
- Αλκοολισμός.
- Υπερδοσολογία ή συνεχής χρήση φαρμάκων, ιδιαίτερα ορμονικών αντικαταθλιπτικών.
- αναζητά.
Οι παράγοντες που θεωρούνται προκλητικοί με την έννοια της διατάραξης της φυσιολογικής αρτηριακής πίεσης μπορούν να χωριστούν σε διατροφικούς, σχετιζόμενους με την ηλικία και παθολογικούς παράγοντες:
- Ηλικία άνω των 55 ετών για τους άνδρες και 65 ετών για τις γυναίκες.
- Αυξημένα επίπεδα χοληστερόλης στο αίμα (πάνω από 6, 6 mmol).
- Κληρονομική προδιάθεση, οικογενειακό ιστορικό.
- Η παχυσαρκία, ιδιαίτερα η κοιλιακή παχυσαρκία, όταν η περίμετρος της μέσης είναι πάνω από 100-15 cm στους άνδρες και πάνω από 88-95 cm στις γυναίκες.
- Διαβήτης, αλλαγή στα φυσιολογικά επίπεδα ανοχής γλυκόζης.
- Σωματική αδράνεια, οστεοχονδρωσία.
- Χρόνιο στρες, αυξημένο άγχος.
Ο μηχανισμός ανάπτυξης της υπέρτασης είναι εν συντομία ως εξής:
Όταν τα αρτηρίδια - οι αρτηρίες των οργάνων, πιο συχνά οι νεφροί - σπασθούν υπό την επίδραση, για παράδειγμα, ενός παράγοντα στρες, η διατροφή του νεφρικού ιστού διαταράσσεται και αναπτύσσεται ισχαιμία. Τα νεφρά προσπαθούν να αντισταθμίσουν τις διαταραχές παράγοντας ρενίνη, η οποία με τη σειρά της πυροδοτεί την ενεργοποίηση της αγγειοτενσίνης, η οποία συστέλλει τα αιμοφόρα αγγεία. Αυτό προκαλεί αύξηση της αρτηριακής πίεσης και ανάπτυξη υψηλής αρτηριακής πίεσης.
Συμπτώματα υψηλής αρτηριακής πίεσης
Μια επίμονη υπέρβαση των 140/90 mmHg θεωρείται το κύριο και μερικές φορές το πιο σημαντικό σύμπτωμα της υψηλής αρτηριακής πίεσης. Άλλα σημάδια υπέρτασης σχετίζονται άμεσα με τις παραμέτρους της αρτηριακής πίεσης. Εάν η πίεση αυξηθεί ελαφρώς, το άτομο απλώς αισθάνεται άβολα, αδύναμο και έχει πονοκέφαλο.
Εάν η πίεση υπερβαίνει τον κανόνα κατά 10 μονάδες, ο πονοκέφαλος γίνεται έντονος και σταθερός, τις περισσότερες φορές εντοπίζεται στο πίσω μέρος του κεφαλιού και στους κροτάφους. Το άτομο αισθάνεται ναυτία και μερικές φορές κάνει εμετό. Το πρόσωπο κοκκινίζει, η εφίδρωση αυξάνεται, τα δάχτυλα τρέμουν και συχνά εμφανίζεται μούδιασμα.
Εάν η υψηλή αρτηριακή πίεση επιμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν αντιμετωπιστεί, εμφανίζονται παθολογικές διεργασίες στη δραστηριότητα της καρδιάς και η καρδιά αρχίζει να πονάει. Ο πόνος μπορεί να είναι διαπεραστικός, οξύς και να ακτινοβολεί στο χέρι, αλλά τις περισσότερες φορές ο πόνος στην καρδιά εντοπίζεται στην αριστερή πλευρά του θώρακα χωρίς να εξαπλώνεται περαιτέρω. Με φόντο τη συνεχώς αυξημένη αρτηριακή πίεση, αναπτύσσεται άγχος και αϋπνία.
Η υψηλή αρτηριακή πίεση χαρακτηρίζεται επίσης από ζάλη και μειωμένη όραση.
Οφθαλμολογικά σημάδια – ομίχλη ή κηλίδες, «επιπλέει» μπροστά στα μάτια Εάν η πίεση αυξηθεί απότομα, μπορεί να εμφανιστούν συχνά ρινορραγίες.
Ένα άλλο σύμπτωμα της υψηλής αρτηριακής πίεσης είναι η ζάλη. Η όραση επιδεινώνεται.
Στο τελικό στάδιο, όταν η υψηλή αρτηριακή πίεση φτάνει στο στάδιο ΙΙΙ, τα τυπικά συμπτώματα ενώνονται με νεύρωση ή κατάθλιψη. Η υψηλή αρτηριακή πίεση σε αυτή τη μορφή εμφανίζεται συχνά σε μια παθολογική «σύνδεση» με τη στεφανιαία νόσο.
Η πιο επικίνδυνη εκδήλωση της υπέρτασης είναι μια κρίση - μια κατάσταση με απότομη αύξηση ή άλμα της αρτηριακής πίεσης. Μια κατάσταση κρίσης συνοδεύεται από εγκεφαλικό ή καρδιακό επεισόδιο και εκδηλώνεται με τα ακόλουθα συμπτώματα:
- Ένας οξύς, ξαφνικός ή ταχέως αναπτυσσόμενος πονοκέφαλος.
- Τιμές αρτηριακής πίεσης έως 260/120 mmHg.
- Πίεση στην περιοχή της καρδιάς, πόνος που πονάει.
- Σοβαρή δύσπνοια.
- Έμετος, που ξεκινά με ναυτία.
- Αυξημένος καρδιακός ρυθμός, ταχυκαρδία.
- Απώλεια των αισθήσεων, σπασμοί, παράλυση.
Η υψηλή αρτηριακή πίεση σταδίου κρίσης είναι μια απειλητική κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει σε εγκεφαλικό ή καρδιακό επεισόδιο. Επομένως, με το παραμικρό ανησυχητικό σημάδι, θα πρέπει να καλέσετε έναν γιατρό έκτακτης ανάγκης. Η υπερτασική κρίση ελέγχεται με τη βοήθεια διουρητικών, καρδιολογικών και αντιυπερτασικών φαρμάκων που χορηγούνται με ένεση. Ένας υπερτασικός ασθενής, έχοντας επίγνωση του προβλήματός του, χρειάζεται να λαμβάνει συνεχώς συνταγογραφούμενα φάρμακα για την πρόληψη μιας κατάστασης κρίσης.
Με ποιον μπορώ να επικοινωνήσω;
Καρδιολόγος.
Θεραπεία της υψηλής αρτηριακής πίεσης
Η υπέρταση στα αρχικά στάδια, όταν οι τιμές της αρτηριακής πίεσης δεν υπερβαίνουν συχνά το φυσιολογικό, μπορεί να αντιμετωπιστεί με μη φαρμακευτικά φάρμακα. Η πρώτη επιλογή είναι να ελέγξετε το σωματικό σας βάρος και να ακολουθήσετε μια δίαιτα χαμηλή σε υδατάνθρακες και χαμηλά λιπαρά. Η δίαιτα για υπέρταση περιλαμβάνει επίσης περιορισμό της πρόσληψης αλμυρών τροφών και έλεγχο της πρόσληψης υγρών - όχι περισσότερο από 1, 5 λίτρο την ημέρα. Η ψυχοθεραπεία και η αυτογενής προπόνηση, που ανακουφίζουν από το γενικό άγχος και την ένταση, είναι επίσης αποτελεσματικές. Αυτές οι μέθοδοι είναι αποτελεσματικές για την υπέρταση σταδίου Ι, αλλά μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βοηθητικά και πρόσθετα στοιχεία στην κύρια θεραπεία για υπέρταση σταδίου ΙΙ και ΙΙΙ.
Οι φαρμακολογικοί παράγοντες για τη θεραπεία της υπέρτασης συνταγογραφούνται σύμφωνα με την αρχή «βήμα» και χρησιμοποιούνται διαδοχικά, στοχεύοντας διαφορετικά όργανα και συστήματα μέχρι να σταθεροποιηθεί πλήρως η αρτηριακή πίεση.
Η υπέρταση σταδίου Ι περιλαμβάνει τη χρήση διουρητικών (διουρητικών), β-αναστολέων και αναστολέων των αδρενεργικών υποδοχέων για τη διακοπή της ταχυκαρδίας. Η δόση του β-αναστολέα υπολογίζεται με βάση το ιατρικό ιστορικό, το βάρος και την κατάσταση του ασθενούς. Εάν η αρτηριακή πίεση ομαλοποιηθεί μετά από δύο έως τρεις ημέρες, η δόση μειώνεται και συχνά λαμβάνεται κάθε δύο ημέρες. Ένα φάρμακο από την ομάδα των θειαζιδών είναι αποτελεσματικό ως διουρητικό και συνταγογραφείται ως εφάπαξ δόση των 25 mg, εναλλάξ κάθε μία ή δύο ημέρες, έτσι ώστε να μην εξασθενεί ο καρδιακός μυς. Όταν η υψηλή αρτηριακή πίεση υποχωρεί, ένα διουρητικό μπορεί να συνταγογραφηθεί μία φορά την εβδομάδα. Συχνά συμβαίνει ότι τα διουρητικά και οι β-αναστολείς δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν λόγω πιθανών παρενεργειών (διαβήτης, ουρική αρθρίτιδα ή άσθμα). Σε τέτοιες περιπτώσεις, ενδείκνυται η χρήση αντισπασμωδικών. Πρέπει να παρακολουθείτε την αρτηριακή σας πίεση τρεις φορές την ημέρα κατά τη διάρκεια της περιόδου θεραπείας.
Η υπέρταση σταδίου ΙΙ παρακολουθείται με σύνθετη θεραπεία, που περιλαμβάνει βήτα αποκλειστές, διουρητικά, αντισπασμωδικά, αναστολείς ΜΕΑ (αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης) και συμπληρώματα καλίου. Τα αποτελεσματικά φάρμακα μεταξύ των Β-αναστολέων περιλαμβάνουν αυτά που μπορούν να ελέγξουν τον γρήγορο καρδιακό παλμό και να μειώσουν την αγγειακή αντίσταση στην περιφέρεια. Αυτά τα φάρμακα είναι επίσης αποτελεσματικά στη διαγνωσμένη βραδυκαρδία, όταν ο καρδιακός ρυθμός είναι μειωμένος. Οι αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης μπορούν να εξουδετερώσουν την αυξημένη παραγωγή ρενίνης, η οποία αυξάνει την αρτηριακή πίεση. Αυτά τα φάρμακα ενεργοποιούν το έργο της αριστερής κοιλίας, μειώνουν την υπερτροφία, επεκτείνουν τα στεφανιαία αγγεία, συμβάλλοντας έτσι στην ομαλοποίηση της περιφερικής ροής αίματος. Οι ανταγωνιστές ασβεστίου προορίζονται να μπλοκάρουν τα κανάλια ασβεστίου στα τοιχώματα των αγγείων και έτσι να αυξάνουν τον αυλό τους. Οι ανταγωνιστές ασβεστίου πρέπει να συνταγογραφούνται μόνο από γιατρό ή καρδιολόγο, επειδή όλα αυτά τα φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν οίδημα, ζάλη και πονοκεφάλους. Ένα σύνολο φαρμάκων επιλέγεται λαμβάνοντας υπόψη όλες τις πιθανές παρενέργειες και αντενδείξεις. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι η μακροχρόνια χρήση διουρητικών μπορεί να οδηγήσει σε μείωση των επιπέδων καλίου στον οργανισμό (υποκαλιαιμία). Επομένως, τα διουρητικά πρέπει να λαμβάνονται μαζί με συμπληρώματα καλίου.
Η υπέρταση σταδίου ΙΙΙ είναι μια σοβαρή μορφή της νόσου που χαρακτηρίζεται από την αντίσταση του οργανισμού στα συμβατικά φάρμακα. Επομένως, η θεραπεία πρέπει να επιλέγεται προσεκτικά, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα ατομικά χαρακτηριστικά του ασθενούς. Το θεραπευτικό σύμπλεγμα περιλαμβάνει διουρητικά, συνήθως καλιοσυντηρητικά, ενώ ενδείκνυται και η χρήση περιφερικών αγγειοδιασταλτικών. Σήμερα, η φαρμακευτική βιομηχανία παράγει πολλά συνδυασμένα αποτελεσματικά φάρμακα. Αυτά τα φάρμακα δρουν σε ασθενείς των οποίων το σώμα είτε είναι συνηθισμένο στη μονοθεραπεία και δεν ανταποκρίνεται πλέον σε αυτήν, είτε έχουν σημαντικές αντενδείξεις στη χρήση της τυπικής θεραπείας για την υπέρταση σταδίου Ι και ΙΙ.
Η υπέρταση βαθμού III παρακολουθείται επίσης με αγγειοδιασταλτικά. Τα αγγειοδιασταλτικά αντικαθίστανται όλο και περισσότερο από άλφα-αναστολείς. Ένα συνδυασμένο φάρμακο που συνδυάζει τις ιδιότητες των άλφα και βήτα αναστολέων μπορεί επίσης να είναι αποτελεσματικό. Αυτό το φάρμακο, σε συνδυασμό με ένα διουρητικό, μπορεί να αντικαταστήσει τρία ή και τέσσερα άλλα, λιγότερο αποτελεσματικά φάρμακα. Ένα ACEI χρησιμοποιείται για τη συνταγογράφηση ενός φαρμάκου που βελτιώνει τη ροή του περιφερειακού αίματος και ελέγχει τα επίπεδα ρενίνης. Το φάρμακο λαμβάνεται τρεις έως τέσσερις φορές την ημέρα σε συνδυασμό με ένα διουρητικό, το οποίο σας επιτρέπει να μειώσετε την αρτηριακή πίεση στο φυσιολογικό μετά από μια εβδομάδα.
Η υπέρταση βαθμού Ι και ΙΙ μπορεί να αντιμετωπιστεί στο σπίτι και δεν απαιτεί νοσηλεία. Σε σπάνιες περιπτώσεις, είναι δυνατή η ενδονοσοκομειακή θεραπεία για τη διενέργεια αναλυτικών εξετάσεων και την παρακολούθηση της κατάστασης της υγείας. Η υπέρταση, η οποία εμφανίζεται σε σοβαρές μορφές, αντιμετωπίζεται μόνο στο νοσοκομείο στο καρδιολογικό τμήμα. η διάρκεια της παραμονής εξαρτάται από την κατάσταση της αρτηριακής πίεσης και την απόδοση των οργάνων και συστημάτων του σώματος.
Πώς προλαμβάνεται η υψηλή αρτηριακή πίεση;
Δυστυχώς, η υπέρταση, αφού έχει ήδη αναπτυχθεί, παραμένει στον άνθρωπο για πάντα. Η πρόληψη με αυτή την έννοια αφορά μόνο την πρόληψη καταστάσεων κρίσης με τακτική λήψη συνταγογραφούμενων φαρμάκων, καθημερινή παρακολούθηση της αρτηριακής πίεσης, εφικτή σωματική δραστηριότητα και απώλεια βάρους.
Ωστόσο, εάν η υπέρταση έχει διαγνωστεί στην οικογένεια ενός ατόμου, αλλά η ασθένεια δεν έχει ακόμη εκδηλωθεί, μπορούν να ληφθούν προληπτικά μέτρα. Οι κανόνες είναι πολύ απλοί: διατηρήστε έναν υγιεινό τρόπο ζωής και σωματική δραστηριότητα, γιατί ένας από τους λόγους που προκαλούν υψηλή αρτηριακή πίεση είναι η σωματική αδράνεια. Η υψηλή αρτηριακή πίεση προλαμβάνεται επίσης από μια κανονική διατροφή που ελαχιστοποιεί τη χοληστερόλη και τα αλμυρά τρόφιμα.
Η υψηλή αρτηριακή πίεση είναι επίσης μια κακή συνήθεια. Επομένως, εάν κάποιος δεν θέλει να είναι ανάμεσα σε αυτούς που πάσχουν από υπέρταση, πρέπει να σταματήσει το κάπνισμα και να περιορίσει την κατανάλωση αλκοολούχων ποτών. Επιπλέον, η θετική διάθεση και στάση βοηθούν στην αντιμετώπιση κάθε ασθένειας και η υπέρταση «αγαπά» τους απαισιόδοξους. Η συνταγή είναι απλή: απολαύστε τη ζωή, μείνετε ήρεμοι και φροντίστε τα νεύρα σας, τότε η καρδιά και τα αιμοφόρα αγγεία σας θα λειτουργήσουν «σαν ρολόι» και η πίεση θα είναι, όπως λέει ένα γνωστό ρητό, «σαν αστροναύτης».